Sensiz yapamıyorum

Bir muhabbetlik sözüne yanıp tutuşsa da dudaklarımdan dökülmeyi
bekleyen cümleler, söz verdim kendime, konuşmayacak dudaklarım
sensizken senli günlerine. Yanında uysallaşan yüreğim yanından bile
geçmiyor artık huzurun. İçimde senden kalan günlerden soluduğum birkaç yaşamalık nefesle,

boşver diyorum, yaşamak da neymiş.

Hiçliğim, ölüme davetiye çıkarıyor protokol koltuğuna.

Bir yanım sensizlik, bir yanım azrail.

Her seferinde ölüm duruyor terazinin ağır basan kefesinde...

Yokluğunda yaşamaya değer biçiyorum, açık arttırmaya çıkarıyorum
nefeslerimi, kimse cevap vermiyor içimdeki çığlıklara. Umudum esir
düşüyor kumdan kalelerimize. Ellerime kelepçe vuruyor "git" deyişin,
esaretim çekilmez oluyor, hayallerim suya düşüyor gözlerinin
hayalinde.

"Sevmek, sevgilinin bulunduğu cehenneme yürümek, sevgilinin olmadığı cennete de gitmemekmiş."

Oysa ben kor ateşlere yürürken, seni uğurluyordum umudun maviliklerine...

Şimdi yeni yolculuklardayım. Umutsuzluğun eşiğinde, cehennemin
beşiğinde, hem de henüz hiç uyumamışken kuş tüyü dizlerinde. Ne olurdu sanki gözlerini gözümün yaşına, ellerini avuç içlerimin terine
bıraksaydın. Birlikte yaşamanın hazzına bir türlü varamadık biz. Tam
tuttum derken ellerini, inşa ettiğimiz kırık köprülerden nehirlere
düşüp boğulduk, yüzmeyi hiç bilemedik biz.

"Git" dedik birbirimize,gitmeleri hiç sevmediğimiz halde.

Sen benden gittin, ben de kendimden.

Ama ağlamıyorum bak gidişine. Unuttun mu, gözyaşlarımı hediye ettim
ben, beni buralardan alıp sana gotüren o kahve gözlerine...

Ben henüz sensiz yapamıyorum. El ele aşıklar geçiyor bazen, erkeğin saçı sana benziyorsa yüzümü çeviriyorum. Her kadın bana benziyor biraz;hassas, kaybetmeyi kabullenmiş. Ve her adam sana benziyor; unutkan,yorgun, boşvermiş. Bu gece, dün gece; gecelerce günlerce, ben henüz